သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ အေၾကာင္း
====================
သီတင္းကြၽတ္လ သည္ ျမန္မာတုိ႔၏ ၁၂ လရာသီတြင္ သတၱမေျမာက္လၿဖစ္ၿပီး ၊
၀ါတြင္းကာလ၏ ေနာက္ဆံုးလၿဖစ္ပါသည္။
ရာသီခြင္မွာ တူရာသီ ၿဖစ္ၿပီး ၊အႆ၀တီၾကယ္ ႏွင့္ လမင္း တို ့
စန္းယွဥ္ကာ မြန္းတည့္ၾကသည္။
ဤရာသီ၏ ပန္းမွာ ၾကာၿဖဴပန္း (Nymphaea Lotus) ၿဖစ္ပါသည္။
ယင္းတို႔ကိုပင္ မႏုႆေဗဒ (Athropology) သေဘာအရ လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳ
သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခု အျဖစ္ ျမင္ႏုိင္ၾကပါသည္။
သီတင္းကြ်တ္လကို ေရွးၿမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၌ “သႏ ၱဴလ” ဟုေရးထိုး ၾကသည္။
ခ်ိန္ခြင္ပံု ၾကယ္တာရာ နကၡတ္တုိ႔စုေ၀းေသာ မိုးကာလဟု လည္းေကာင္း၊
ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာစပါးပင္မ်ား သန္စြမ္းစြာေထာင္မတ္ေသာလ
ဟုလည္းေကာင္း ပညာရိွမ်ား ဖြင့္ဆိုၾကသည္။
ျမန္မာတို႔သည္ စိတ္ရင္းရိုးသားတည္ၾကည္ၾကသူမ်ား ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ
စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္
သိကၡာကာမ၊ ဂႏၳကာရက၊ ပရိယတၱိ၀ိသာရဒ၊ လဇၨီေပသလ စသည့္
တစ္ျဖာ ဂုဏ္ေ၀ျဖာသည့္ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္
မင္းတရားစစ္တို႔ေၾကာင့္ သက္၀င္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ခြင့္
ရၾကၿပန္ေသာ အခါ ဗုဒၶၿမတ္စြာ၏ အဆံုးအမတရားေတာ္မ်ားႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ
ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ လူေနမႈဘ၀မ်ားၿဖင့္ ေလာကဓံတရားမ်ားကို
ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ၊ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္တတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ေခတ္အဆက္
ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။
ဤစိတ္ဓာတ္မ်ား အရင္းခံၿဖင့္ ၁၂ လရာသီရိွသည့္ အနက္ လၿပည့္လကြယ္ ေန႔တိုင္းတြင္ ရတနာ သံုးပါးအား ရည္စူး၍ အလွဴအတန္းမ်ား၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ား
ၿပဳလုပ္ေလ့ရိွၾကသည္။
သီတင္းကြ်တ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ ၿမန္မာတို႔၏ ၁၂ ရာသီ ပြဲေတာ္မ်ားတြင္
ထင္ရွားေသာပြဲေတာ္ တစ္ခုၿဖစ္ၿပီး ပြဲေတာ္စတင္က်င္းပခဲ့သည္ အစဥ္အလာမွာ
ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခဲ့စဥ္အခါကပင္ ၿဖစ္ပါသည္ဟု
ေျပာဆိုႏုိင္ေကာင္းပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ယခုက်င္းပသည့္ သီတင္းကြၽတ္လ မီးထြန္းပြဲေတာ္
အစဥ္အလာမ်ားသည္ ယင္းမွတစ္ဆင့္ ကူးစပ္ဆင့္ပြားလာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းေခတ္အခါႏွင့္ ယခုေခတ္အခါတို႕မတူေသာ္ျငားလည္း
ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား တူညီႏုိင္ ၾကမည္ပင္။
ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱမေၿမာက္၀ါကို တာ၀တိ ံသာ နတ္ၿပည္၌
၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ “သႏၱဳႆီတ နတ္သား”အား အမႈးၿပဳ၍
စၾက၀ဠာေနရာ အႏံွ ့မွ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းတို ့အား အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ၿမတ္ကို
ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
သီတင္းကြ်တ္ လၿပည့္ေန ့ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းၿခံရံကာ
ေရႊေစာင္းတန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱၿမားေစာင္းတန္းမ်ားၿဖင့္ စီခ်ယ္အပ္ေသာ
ရတနာေစာင္းတန္းၿဖင့္ လူ ့ၿပည္ၿဖစ္ေသာ သကၤႆနဂိုရ္ၿပည္သို ့ၿပန္လည္ဆင္းသက္
ၾကြၿမန္းေတာ္မူသည္။ဟု ဗုဒၶဘာသာစာေပ အ႒ကထာမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။
ထိုအခါ သမယတြင္ ၿပည္သူၿပည္သားအေပါင္းတို႔က မီးရွဴး မီးတိုင္မ်ား၊ မီးပန္းမ်ား၊
ဆီမီးမ်ား၊ ဆြမ္းပန္းေရခ်မ္းမ်ားၿဖင့္ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္။
တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရိွ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ ကိုလည္း ပူေဇာ္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ၿဖင့္
မီးပံုးမ်ားၿပဳလုပ္၍ ေကာင္းကင္သို ့လႊတ္တင္ ပူေဇာ္ၾကသည္။
ထိုကဲ့သို ့ပူေဇာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းၿပဳကာ ယေန ့ေခတ္အခါတိုင္ေအာင္
ၿမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿပဳလုပ္ၿမဲ ၿဖစ္သည္ဟု မွတ္သားရပါသည္။
ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ၌ တည္ၾကေသာ ၿမန္မာတုိ႔သည္အသက္ဂုဏ္၀ါၾကီးသူ၊ ၿမင့္ၿမတ္သူတို ့
အေပၚတြင္ ငယ္သူ၊ နိမ့္က် သူတို ့က ရိုေသေလးစား၍ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ေလ့ရိွၾကသည့္
အတိုင္း ၀ါကြ်တ္ေသာ အခ်ိန္ ဤထူးၿမတ္ေသာ အခါသမယတြင္ တတ္ႏိုင္သမွ်
ပူေဇာ္သကၠာရတို ့ၿဖင့္ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ား၊ မိဘဆရာမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည့္
ဓေလ့မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
ထို႔အၿပင္ ဤအခ်ိန္ကာလသည္ ၿမန္မာတို ့၏ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ရိုေသေလးစား
တတ္ေသာသေဘာ၊ မာန္မာနကုိ ႏိွမ့္ခ်တတ္ေသာသေဘာ၊ အၿပန္အလွန္
ေမတၱာေစတနာထားတတ္ေသာသေဘာ စသည့္ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီးတို႔၏
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေသာ စိတ္ေနစရိုက္ကိုေဖာ္က်ဴးၿပသေနေသာ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို
ျမႇင့္တင္ေပးေနသည့္ ရိုးရာအစဥ္အလာ အခ်ိန္အခါၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အစ္ကို၊
အစ္မမ်ား ညီငယ္၊ညီမငယ္မ်ားအားလံုးတို႔သည္လည္း ေလာကသာရ ရခိုင္သူျမတ္
ေရးသည့္ ဆံုးမစာအတိုင္း “ေကာင္းေသာအၾကံ၊ မွန္ေသာအက်င့္၊ သင့္ေသာအယူ၊
ၿဖဴေသာႏွလံုး” တုိ႔ျဖင့္ သီတင္းကြ်တ္လ မီထြန္းပြဲေတာ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပါ၀င္
ဆင္ႏႊဲႏိုင္ၾကပါေစဟု ဤစာ၏ နိဒါန္းအခ်ီ အေနျဖင့္ ဆုေတာင္း ဆႏၵၿပဳလိုက္္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ကုိ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ တြင္
မိခင္မာယာေဒ၀ီ မွ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဖြားျမင္ေတာ္မူၿပီးသည့္ေနာက္ (၁၆)ႏွစ္ အရြယ္မွာ ယေသာ္ဓရာ ႏွင့္
ထိမ္းျမား လက္ထပ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
အသက္ (၂၉)ႏွစ္မွာ သားေတာ္ ရာဟုလာ ကို ဖြားျမင္ေသာ ညမွာပင္ ကာမဂုဏ္၏
အျပစ္တုိ႔ကုိေတြ႕ၿပီး ၿငီးေငြ႕ေတာ္မူသျဖင့္ နန္းစည္စိမ္ ႏွင့္တကြ အားလံုးကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဥ႐ုေ၀လေတာ ကုိ ၀င္ခဲ့ပါသည္။
ဥ႐ုေ၀လမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲေသာ ဒုကၠရစရိယ အက်င့္ကုိ ၆ႏွစ္
ကာလပတ္လံုး က်င့္ခဲ့ပါသည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ႏွင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ အတြက္
မည္သုိ႔မွ် အေထာက္အကူ မျပဳေသာ ထုိအက်င့္မ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ဆုိတဲ့
မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ကုိ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္သံုးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ထုိမဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ျဖင့္ ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၊
ကဆုန္လျပည့္ေန႔ မွာ သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္-
.
(၁) ပလႅကၤသတၱာဟ။ ။
.
ဘုရားျဖစ္ေသာ ေဗာဓိပင္ရင္းေနရာ (ပလႅင္)ထက္တြင္ ကဆုန္လျပည္႔ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွ (၇) ရက္ေန႔အထိ ၀ိမုတၱိသုခ (သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းခ်မ္းသာ) ကုိ
ခံစားလွ်က္ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
.
(၂) အနိမိသ သတၱာဟ။ ။
.
ေဗာဓိပင္၏အနီး အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ တည့္တည့္ (၁၄)လံအကြာ ေနရာမွာ
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႔မွ (၁၄) ရက္ေန႔အထိ (၇)ရက္ ထပ္မံ သီတင္း
သံုးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ငါသည္ ပါရမီမ်ား ျဖည္႔ခဲ႔ေသာေၾကာင့္ ဤပလႅင္ထက္မွာ မာရ္(၅)ပါးကိုေအာင္ျမင္ျပီး
ဘုရားျဖစ္ခဲ႔ျပီ ဟုဆင္ျခင္ကာ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔မတ္မတ္ ရပ္ေနေတာ္မူကာ
အပရာဇိတပလႅင္ကို မမွိတ္ေသာ မ်က္စိျဖင္႔ (၇)ရက္လံုး ၾကည္႔ရႈ ၀မ္းေျမာက္
ေနေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
(အ= မ။ နိမိသ= မ်က္စိမွိတ္သည္။ အနိမိသ= မ်က္စိမမွိတ္ပဲ)
.
(၃) စကၤမ သတၱာဟ။ ။
.
ကဆုန္လကြယ္ေန႔မွ နယုန္လဆန္း (၆)ရက္ေန႔အထိ (၇)ရက္တြင္ ေဗာဓိပင္ပလႅင္နဲ႔
အနိမိသ သတၱာဟ အၾကား စႀကၤ ံေလွ်ာက္ေတာ္မူကာ (၇)ရက္ ထပ္မံသီတင္းသံုးေတာ္
မူခဲ့ပါသည္။
ယင္းေနရာမွာ နတ္တို႔က “ရွင္ေဂါတမသည္ ေဗာဓိပလႅင္၌ တပ္မက္ေနေသးသည္၊
ဘုရားစင္စစ္မျဖစ္ေသးဟု ယံုမွားသံသယျဖစ္ၾကသည္။
ထိုယံုမွားေပ်ာက္ေစရန္ ေရအစံု၊ မီးအစံု ယမကျပာဋိဟာ ျပေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
စႀကၤ ံ ၾကြရင္း တရားဆင္ျခင္၊ ဖလသမပတ္ ၀င္စားေသာေၾကာင့္
“စကၤမ သတၱာဟ”ဟုေခၚပါသည္။
.
(၄) ရတနာဃရ သတၱာဟ။ ။
.
ေဗာဓိပင္၏ အေနာက္ေျမာက္ (၁၀)လံ အကြာတြင္ နတ္မ်ားဖန္ဆင္းပူေဇာ္ေသာ
ရတနာ ေရႊအိမ္ထက္၌ နယုန္လဆန္း (၇) ရက္ေန႔မွ (၁၃)ရက္အထိ အဘိဓမၼာ
တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါသည္။
အဘိဓမၼာ ေရွးဦး (၆)က်မ္းကို ဆင္ျခင္ရာတြင္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္႔ျမဴးျခင္း မရွိေသးပါ။
ေနာက္ဆံုး “ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ၾကီး”ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူေသာ အခါမွသာ
ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)သြယ္ ကြန္႔ျမဴး ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။
.
(၅) အဇပါလသတၱာဟ။ ။
.
ဒီေနရာကုိ ဆိတ္ေက်ာင္းသမားေတြ ေနတဲ့ ေညာင္ပင္လို႔ ဆုိပါတယ္။
ေဗာဓိပင္ရဲ႕အေရွ႕ဘက္ (၃၂)လံ အကြာမွာ နယုန္လဆန္း (၁၄)ရက္ေန႔မွ
နယုန္လျပည္႔ေက်ာ္ (၅)ရက္အထိ (၇)ရက္ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါတယ္။
ဒီေနရာမွာပဲ မာရ္နတ္ရဲ႕ သမီး (၃) ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ (တဏွာ၊ အရတီ၊ ရာဂါ) တုိ႔က
ဘုရားရွင္ကို မိန္းမမာယာျဖင္႔ ျဖားေယာင္းဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။
သို႔ေပမယ့္ ဘုရားရွင္က တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
.
(၆) မုစလိႏၵ သတၱာဟ။ ။
.
ေဗာဓိပင္၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ (၁၅)လံ အကြာ၊ မုစလိႏၵာအိုင္ အနီး က်ဥ္းပင္ေအာက္မွာ
နယုန္လျပည္႔ေက်ာ္ (၆)ရက္ေန႔မွ နယုန္လျပည္႔ေက်ာ္ (၁၂)ရက္ေန႔ထိ (၇)ရက္
သီတင္းသံုးေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။
ထိုေနရာကုိ သီတင္းသံုးစဥ္မွာ အခါမဲ႔ မိုးရြာခဲ႔ေသာေၾကာင့္ မုစလိႏၵာအိုင္ နဂါးမင္းသည္
တန္ခိုးနဲ႔ လိုတာကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေသာ္လည္း သူ၏ပကတိ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္သာ
ပါးျပင္းမိုးျပီး ရာသီဥတုဒဏ္ကေန ကာကြယ္ပူေဇာ္ခဲ႔ပါသည္။
.
(၇) ရာဇာယတန သတၱာဟ။ ။
.
ေဗာဓိပင္၏ ေတာင္ဘက္ (၄၀)လံ အကြာ လင္းလြန္းပင္ရင္းမွာနယုန္လျပည္႔ေက်ာ္
(၁၃)ရက္မွ ၀ါဆိုလဆန္း (၄)ရက္ေန႔ အထိ (၇)ရက္ ပတ္လံုး
ဖလသမာပတ္ ၀င္စားပါတယ္။
(၇) ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔ ဘုရားရွင္ အစာအာဟာရမွီ၀ဲရန္ လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ ရာမညတိုင္း၊
ဥကၠလာဇနပုဒ္၊ ေပါကၠရ၀တၱီဇနပုဒ္မွ ကုန္သည္ညီေနာင္ “တဖုႆ၊ ဘလႅိက” တုိ႔က
ဘုရားရွင္ကုိ မုန္႔က်စ္ဆုပ္ ဆက္ကပ္ခဲ့ပါသည္။
ယင္းကုန္သည္ညီေနာင္ကို သံဃာမရွိေသးသည့္ ကာလျဖစ္သည့္ အတြက္
“ေဒြ၀ါစိက သရဏဂံု (၂)ပါး”ကုိသာ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ပါသည္။
ဆံေတာ္ (၈)ဆူ စြန္႕ေတာ္မူပါတယ္။
ယင္းဆံေတာ္တို႔ကို သူတို႕၏အရပ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ေစတီထဲမွာ
ဌာပနာျပဳခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။
ဗုဒၶစာေပမ်ားအရ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပထမ၀ါကို “မိဂဒါ၀ုန္” မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး
ဒုတိယ၀ါ၊ တတိယ၀ါ၊ စတုတၳ၀ါ တို႔ကို “ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း”၊
ပဥၥမ၀ါ ကို ေ၀သာလီျပည္၊ ဆ႒မ၀ါ ကို “မကုဠေတာင္” စေသာ ေနရာဌာနမ်ားမွာ
၀ါကပ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ သတၱမ၀ါကို တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး
မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ “သႏၲဳႆိတ နတ္သား” ကို အမွဴးထားကာ တာ၀တႎတာ နတ္ျပည္ရွိ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္းပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ျဖာထက္တြင္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္
ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အသံမစဲ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
“မယ္ေတာ္မိနတ္၊ ေက်းဇူးဆပ္၊ ေဟာလတ္ဘိဓမၼာ” ဟုလည္း ေရွးလူႀကီးသူမမ်ား
ေျပာဆုိေရးသားခဲ့ၾကပါသည္။
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔
အထိ “ရက္ေပါင္း (၉၀)၊ ၀ါတြင္း (၃) လ” - မွာ
(၁)။ ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း ကို (၁၂) ရက္၊
(၂)။ ၀ိဘင္းက်မ္းကို (၁၂) ရက္၊
(၃)။ ဓာတုကထာက်မ္းကို (၆) ရက္၊
(၄)။ ပုဂၢလပညတ္က်မ္းကို (၇) ရက္၊
(၅)။ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို (၈) ရက္၊
(၆)။ ယမိုက္က်မ္းကို (၂၀) ရက္၊
(၇)။ ပ႒ာန္းက်မ္းကို (၂၅) ရက္
ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
အဘိဓမၼာတရား ေဒသနာေတာ္ကုိ နည္း (၃) နည္း ျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
.
(၁) အတိ၀ိတၳာရ ေဒသနာ (အက်ယ္နည္း)
.
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မယ္ေတာ္ကို ေက်းဇူးဆပ္လိုျခင္း၊ မိဘေက်းဇူးကို သတၱ၀ါတို႔နားလည္
ေစလိုျခင္း၊ အဘိဓမၼာတရားကို အစအဆံုး တထိုင္တည္း ေဟာၾကားလိုျခင္း၊အစ အဆံုး
တထိုင္တည္းေဟာမွ နာၾကားရေသာ တရားနာသူတို႔ အက်ဳိးထူး ရႏိုင္ျခင္း၊ အဘိဓမၼာ
ေဒသနာေတာ္၏ က်ယ္၀န္းနက္နဲမႈကို သိေစလိုျခင္း၊ လူတို႔သက္တမ္းႏွင့္ သံုးလေလာက္
ေဟာမွ ကုန္ႏိုင္မည့္ တရားျဖစ္သည့္အတြက္ လူတို႔႔ ဣရိယာပုထ္ျဖင့္ ၊ေဟာသူေရာ
နာသူပါ မေနႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာ အက်ယ္နည္းကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌
ေဟာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
.
(၂) အတိသေခၤပေဒသနာ (အက်ဥ္းနည္း)
.
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူသားျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတြက္ ဆြမ္းခံျခင္း ဆြမ္းစားျခင္း
ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ျခင္း စသည္ျပဳလုပ္ရန္ “နိမၼိတ႐ုပ္ပြားေတာ္”ကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းၿပီး
လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူရာတြင္ ဟိမ၀ႏၱာစႏၵကူးေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ (အနားယူ)
ေတာ္မူပါတယ္္။ ထို စႏၵကူးေတာတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား
အား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုခစားခိုက္ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာ
တရားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္းျဖင့္ ေဟာေတာ္မူပါသည္။
.
(၃) နာတိ ၀ိတၳာရ နာတိသေခၤပ ေဒသနာ (မက်ဥ္းမက်ယ္နည္း)
.
အရွင္သာရိပုတၱရာက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာခဲ့သည့္ အက်ဥ္းနည္းကို တပည့္
ရဟန္းငါးရာတို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္နည္းျဖင့္ ျပန္လည္ ေဟာေတာ္မူပါသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ရဟန္း ငါးရာကုိ ေဟာၾကားေသာ
အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္အားျမတ္စြာဘုရား ထံေမွာက္၌ ျပန္လည္တင္ျပ အစစ္ေဆး
ခံရာျမတ္စြာဘုရားက နားေထာင္၍ လက္ခံအတည္ျပဳ ေတာ္မူခဲ့ ပါသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ႀကီးသည္ ခုနစ္၀ါေျမာက္ျဖစ္ေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၉ ခု ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ မွ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔အထိ (၃)လအတြင္း
နည္း(၃)နည္းျဖင့္ “လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္”တျပိဳင္တည္း ေပၚထြန္းခဲ့ပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားၿပီး တာ၀တႎသာ
နတ္ျပည္မွ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္သို႔ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ဆင္းသက္ေတာ္မူခဲ့သျဖင့္
ထူးျမတ္ေသာေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကပါသည္။
ဘုရားရွင္ ဆင္းသက္ႂကြျမန္းလာသည္ကို ရည္စူးၿပီး ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္
ဆီမီးထြန္းကာ မီးထြန္းပြဲက်င္းပေသာ အစဥ္အလာသည္ ေရွးဘိုးေဘးဘီဘင္မ်ား
လက္ထက္ကပင္ ရွိခဲ့ပါသည္။
ထို႔အျပင္ဘုရားရွင္သည္ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ နတ္သားကို တာ၀တႎသာနတ္္ျပည္၌ အဘိဓမၼာခုႏွစ္က်မ္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီးေနာက္ ၊သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္
လူျပည္သို႔ သက္ဆင္းေတာ္မူသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳလွ်က္ ဤေန႔ကို
“အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔” ဟု သမုတ္ကာ အဘိဓမၼာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲမ်ားလည္း
က်င္းပၾကပါသည္။
တစ္နည္းဆုိလွ်င္ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ကုိ
“ဘုရားဆုပန္ေန႔”ဟူ၍လည္း ေခၚဆုိႏိုင္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ တာ၀တႎသာမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူေသာအခါ
“လက်ာၤဘက္ေရႊေစာင္းတန္း”က နတ္ေဒ၀တာမ်ား၊
“လက္၀ဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္း”က ျဗဟၼာမ်ားျခံရံလိုက္ပါကာ၊
ကိုယ္ေတာ္တုိင္ အလယ္က ပတၱျမားေစာင္းတန္းျဖင့္ ဆင္းသက္ေတာ္မူပါသည္။
ထုိသို႔ နတ္ျဗဟၼာမ်ားျခံရံလိုက္ပါ၍ ဆင္းသက္ေတာ္မူလာသည့္ ဘုရားရွင္၏
တုႏႈိင္းဖြယ္မရွိ တင့္တယ္ျပည့္စံုေသာ အသေရ ေတာ္ကို ဖူးျမင္ၾကရေသာအခါ
(၃၆)ယူဇနာ အတြင္းရွိေသာ ပရိသတ္အားလံုး ဘုရားကိုအားက်၊ ဘုရားျဖစ္ခ်င္
စိတ္ေတြ ေပၚလာကာ “ဘုရားဆု”ကို ေတာင္းၾကပါသည္။
ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ “ဘုရားဆုပန္ေန႔”ဟုေခၚဆုိထုိက္ပါသည္။
သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ၀ါတြင္းသံုးလကုန္ဆံုး ကြၽတ္လြတ္ေသာေန႔ျဖစ္သျဖင့္
၀ါဆုိေတာ္မူၾကကုန္ေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္
သြားလာ သီတင္းသံုးႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရးကို ရရွိၾကပါသည္။
ထုိေန႔အထိ၀ါဆိုၾကသည့္ သံဃာမ်ားသည္ အလြန္အက်ိဳးထူးေသာ “ကထိန္အလွဴ”ကို
ခံယူထုိက္ေသာ အခြင့္အေရး လည္းရရွိၾကပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရေသာ္သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔သည္
.
■ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါကြၽတ္ေသာေန႔၊
■ အျပစ္ရွိက ေျပာၾကားပါရန္ အခ်င္းခ်င္းဖိတ္ပန္အမႈျပဳၾကေသာ ပ၀ါရဏာေန႔၊
■ ဘုရားရွင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားၿပီးေျမာက္
ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔၊
■ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းျခံရံလ်က္ တာ၀တႎသာမွ
သကၤႆနဂိုလ္ျပည္သို႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူေသာေန႔၊
■ ထုိသို႔ဘုရားရွင္ ဆင္းသက္ ေတာ္မူသည္ကုိ ရည္စူးပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္
ဆီမီးစသည့္ ထြန္းညိႇပူေဇာ္ေသာေန႔၊
■ျဗဟၼာ နတ္ လူ သံုးဘံုသူတုိ႔ ဘုရားရွင္အား အတူတကြ ၾကည္ျဖဴပူေဇာ္ေသာေန႔၊
■ နတ္လူအမ်ား ဘုရားဆုပန္ေသာေန႔ စေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသအဖံုဖံုႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ေန႔ထူး၊ ေန႔ျမတ္မွာ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားအားလံုး
သတိပ႒ာန္တရားေတာ္မ်ားကုိ နာယူက်င့္ၾကံ အားထုတ္ႏုိင္ၾကသျဖင့္
ဒုကၡခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္းရာ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ကုိ ရႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းၿပီး
ဤေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရပါသည္။
.
အသွ်င္ဉာဏုတၱရ (သီရိလကၤာ)
